Budowa Kleszcza

Aparat ryjkowy do ssania krwi , posiada haczyki, dla tego trudniej jest wyjąć kleszcza

Budowa zewnętrzna Ciało kleszcza jest jednolite, owalne, spłaszczone w kierunku grzbieto-brzusznym. Podział na segmenty i odcinki zanikł. Szczękoczułki i nogogłaszczki łączą się w ryjek służący do przyczepiania się do żywiciela oraz ssania jego krwi. Cztery pary odnóży połączone są spłaszczonymi biodrami ze stroną brzuszną przedniej połowy ciała.

Pomiędzy odnóżami, mniej więcej pośrodku ciała, położony jest otwór płciowy, a bardziej do tyłu - otwór odbytowy. Z boków ciała znajdują się blaszki (peritremae), na których występują otwory oddechowe - przetchlinki. U kleszcza wyraźnie zaznacza się dymorfizm płciowy, samica jest większa od samca, wysysa więcej krwi i znacznie się przy tym powiększa. Długość ciała głodnej samicy wynosi około 4 mm, najedzonej 10-12 mm; długość ciała samca - około 2,5 mm. Dymorfizm nie wyrażony jest również w rozwoju tar na ciele.

U samicy ciało pokryte jest elastyczną kutikulą i występuje tylko nieduża tar grzbietowa. U samca tarczka pokrywa cały grzbiet oraz występuje kilka tarcz po stronie brzusznej. Ryjek ma rurkowatą podstawę utworzoną przez zrośnięte biodra nogogłaszczek. Od postawy odchodzi środkowy wyrostek na którym znajdują się liczne, skierowane ku tyłowi kolce. Z boków od podstawy odchodzą czteroczłonowe głaszczki (palpi).

Wewnątrz podstawy ryjka, nad hipostomem umieszczone są w skórzastych futerałach szczękoczułki, które na końcu mają tnące zębate blaszki. Szczękoczułki mogą wysuwać się do przodu. Kleszcz przecina szczękoczułkami skórę żywiciela i wprowadza do ranki hipostom, za pomocą którego mocno się przyczepia i długo, zwykle przez kilka dni ssie krew u samców ryjek służy również do kopulacji.